| شنو پندی ز من ای یار خوش کیش | به خون دل برآید کار درویش | |
| یقین می‌دان مجیب و مستجابست | دعای سوخته درویش دل ریش | |
| چو آن سلطان بی‌چون را بدیدی | غنی گشتی رهیدی از کم و بیش | |
| چو اسماعیل قربان شو در این عشق | ولی را بنده شو گر نیستی میش | |
| چو پختی در هوای شمس تبریز | از این خامان بیهوده میندیش |