| بر سر ره دیدمش تیزروان چون قمر | گفتم بهر خدا یک دمه آهسته تر | |
| یک دم ای ماه وش اسب و عنان را بکش | ای تو چو خورشید و خور سایه ز ما زو مبر | |
| گفت منم آفتاب نیست تو را تاب تاب | زانک ز یک تاب من از تو نماند اثر | |
| زانک تو در سردسیر داشته‌ای رخت خشک | خشک لب و چشم تر بوده‌ای از خشک و تر | |
| برج من آن سوترست دور ز خشک و ترست | نیک عجب گوهرست نیک پر از شور و شر | |
| از پس چندین حجاب چاک زدستی تو جیب | از پس پرده تو را یاوه شده پا و سر | |
| جانب تبریز تاز جانب شمع طراز | شمس حق سرفراز تا شودت زیب و فر |