| نوریست میان شعر احمر | از دیده و وهم و روح برتر | |
| خواهی خود را بدو بدوزی | برخیز و حجاب نفس بردر | |
| آن روح لطیف صورتی شد | با ابرو و چشم و رنگ اسمر | |
| بنمود خدای بی چگونه | بر صورت مصطفی پیمبر | |
| آن صورت او فنای صورت | وان نرگس او چو روز محشر | |
| هر گه که به خلق بنگریدی | گشتی ز خدا گشاده صد در | |
| چون صورت مصطفی فنا شد | عالم بگرفت الله اکبر |