کی باشد اختری در اقطار
|
|
در برج چنین مهی گرفتار
|
آواره شده ز کفر و ایمان
|
|
اقرار به پیش او چو انکار
|
کس دید دلی که دل ندارد
|
|
با جان فنا به تیغ جان دار
|
من دیدم اگر کسی ندیدست
|
|
زیرا که مرا نمود دیدار
|
علم و عملم قبول او بس
|
|
ای من ز جز این قبول بیزار
|
گر خواب شبم ببست آن شه
|
|
بخشید وصال و بخت بیدار
|
این وصل به از هزار خوابست
|
|
از خواب مکن تو یاد زنهار
|
از گریه خود چه داند آن طفل
|
|
کاندر دلها چه دارد آثار
|
میگرید بیخبر ولیکن
|
|
صد چشمه شیر از او در اسرار
|
بگری تو اگر اثر ندانی
|
|
کز گریه تست خلد و انهار
|
امشب کر و فر شهریاریش
|
|
اندر ده ماست شاه و سالار
|
نی خواب رها کند نه آرام
|
|
آن صبح صفا و شیر کرار
|