مکن یار مکن یار مرو ای مه عیار
|
|
رخ فرخ خود را مپوشان به یکی بار
|
تو دریای الهی همه خلق چو ماهی
|
|
چو خشک آوری ای دوست بمیرند به ناچار
|
مگو با دل شیدا دگر وعده فردا
|
|
که بر چرخ رسیدست ز فردای تو زنهار
|
چو در دست تو باشیم ندانیم سر از پای
|
|
چو سرمست تو باشیم بیفتد سر و دستار
|
عطاهای تو نقدست شکایت نتوان کرد
|
|
ولیکن گله کردیم برای دل اغیار
|
مرا عشق بپرسید که ای خواجه چه خواهی
|
|
چه خواهد سر مخمور به غیر در خمار
|
سراسر همه عیبیم بدیدی و خریدی
|
|
زهی کاله پرعیب زهی لطف خریدار
|
ملوکان همه زربخش تویی خسرو سربخش
|
|
سر از گور برآورد ز تو مرده پیرار
|
ملالت نفزایید دلم را هوس دوست
|
|
اگر رهزندم جان ز جان گردم بیزار
|
چو ابر تو ببارید بروید سمن از ریگ
|
|
چو خورشید تو درتافت بروید گل و گلزار
|
ز سودای خیال تو شدستیم خیالی
|
|
کی داند چه شویم از تو چو باشد گه دیدار
|
همه شیشه شکستیم کف پای بخستیم
|
|
حریفان همه مستیم مزن جز ره هموار
|