در مرثیه یکی از اکابر فرماید

پادشه ملک صباحت که بود هم به صفا پادشه وهم به نام
گلبن گلزار سیادت که داشت سرو حسد بر قد آن خوش‌خرام
ناگهش ایام ز بامی فکند راست چو مهر از فلک نیل‌فام
وز پی سال اجلش عقل گفت پادشه حسن فتاده ز بام