اگر باده خوری باری ز دست دلبر ما خور
|
|
ز دست یار آتشروی عالم سوز زیبا خور
|
نمیشاید که چون برقی به هر دم خرمنی سوزی
|
|
مثال کشت کوهستان همه شربت ز بالا خور
|
اگر خواهی که چون مجنون حجاب عقل بردری
|
|
ز دست عشق پابرجا شراب آن جا ز بیجا خور
|
اگر دلتنگ و بدرنگی به زیر گلبنش بنشین
|
|
وگر مخمور و مغموری از این بگزیده صهبا خور
|
گریزانست این ساقی از این مستان ناموسی
|
|
اگر اوباش و قلاشی مخور پنهان و پیدا خور
|
حریفان گر همیخواهی چو بسطامی و چون کرخی
|
|
مخور باده در این گلخن بر آن سقف معلا خور
|
برو گر کارکی داری به کار خویشتن بنشین
|
|
چو بر یوسف نهای مجنون غم نان زلیخا خور
|
کسی دکان کند ویران که بطال جهان باشد
|
|
چو نربودست سیلابت تو آب از مشک سقا خور
|
بگرد دیگ این دنیا چو کفلیز ار همیگردی
|
|
برون رو ای سیه کاسه مخور حمرا و حلوا خور
|
در این بازار ای مجنون چو منبل گرد تن پرخون
|
|
چو در شاهد طمع کردی برو شمشیر لالا خور
|
اگر مشتاق اشراقات شمس الدین تبریزی
|
|
شراب صبر و تقوا را تو بیاکراه و صفرا خور
|