سپاس و شکر خدا را که بندها بگشاد | میان به شکر چو بستیم بند ما بگشاد | |
به جان رسید فلک از دعا و ناله من | فلک دهان خود اندر ره دعا بگشاد | |
ز بس که سینه ما سوخت در وفا جستن | ز شرم ما عرق از صورت وفا بگشاد | |
ادیم روی سهیلیم هر کجا بنمود | غلام چشمه عشقیم هر کجا بگشاد | |
پس دریچه دل صد در نهانی بود | که بسته بود خدا بنده خدا بگشاد | |
در این سرا که دو قندیل ماه و خورشیدست | خدا ز جانب دل روزن سرا بگشاد | |
الست گفت حق و جانها بلی گفتند | برای صدق بلی حق ره بلا بگشاد |