اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد | نهیب حادثه بنیاد ما ز جا ببرد | |
اگر نه عقل به مستی فروکشد لنگر | چگونه کشتی از این ورطه بلا ببرد | |
فغان که با همه کس غایبانه باخت فلک | که کس نبود که دستی از این دغا ببرد | |
گذار بر ظلمات است خضر راهی کو | مباد کتش محرومی آب ما ببرد | |
دل ضعیفم از آن میکشد به طرف چمن | که جان ز مرگ به بیماری صبا ببرد | |
طبیب عشق منم باده ده که این معجون | فراغت آرد و اندیشه خطا ببرد | |
بسوخت حافظ و کس حال او به یار نگفت | مگر نسیم پیامی خدای را ببرد |