| تا چند خرقه بردرم از بیم و از امید | درده شراب و واخرام از بیم و از امید | |
| پیش آر جام آتش اندیشه سوز را | کاندیشه‌هاست در سرم از بیم و از امید | |
| کشتی نوح را که ز طوفان امان ماست | بنما که زیر لنگرم از بیم و از امید | |
| آن زر سرخ و نقد طرب را بده که من | رخسارزرد چون زرم از بیم و از امید | |
| در حلقه ز آنچ دادی در حلق من بریز | کخر چو حلقه بر درم از بیم و از امید | |
| بار دگر به آب ده این رنگ و بوی را | کاین دم به رنگ دیگرم از بیم و از امید | |
| ز آبی که آب کوثر اندر هوای اوست | کاندر هوای کوثرم از بیم و از امید | |
| در عین آتشم چو خلیلم فرست آب | کزر مثال بتگرم از بیم و از امید | |
| کوری چشم بد تو ز چشمم نهان مشو | کز چشم‌ها نهانترم از بیم و از امید | |
| در آفتاب روی خودم دار زانک من | مانند این غزل ترم از بیم و از امید |