| گر عید وصل تست منم خود غلام عید | بهر تست خدمت و سجده و سلام عید | |
| تا نام تو شنیدم شد سرد بر دلم | از غایت حلاوت نام تو نام عید | |
| ای شاد آن زمان که درآید وصال تو | تا ما ز گنج وصل تو بدهیم وام عید | |
| تا آفتاب چهره زیبات دررسید | صبحی شود ز صبح جمال تو شام عید | |
| در یمن و در سعادت و در بخت و در صفا | ای پرتو خیال تو بوده امام عید | |
| ای سجده‌ها به پیش درت واجبات عید | وی دیده خویشتن ز تو قایم خرام عید | |
| جام شراب وصل تو پر کن ز فضل خود | تا کام جان روا شود از جام و کام عید | |
| اندر رکاب تو چو روان‌ها روا شوند | در وی کجا رسد به دو صد سال گام عید | |
| آمد ز گرد راه تو این عید و مژده داد | جانم دوید پیش و گرفته لگام عید | |
| دانست کز خدیو اجل شمس دین بود | این فرو این جلالت و این لطف عام عید | |
| لیکن کجاست فر و جمال تو بی‌نظیر | خود کی شوند دلشدگان تو رام عید | |
| تبریز با شراب چنان صدر نامدار | بر تو حرام باشد بی‌شبهه تو جام عید |