گر ساعتی ببری ز اندیشهها چه باشد
|
|
غوطی خوری چو ماهی در بحر ما چه باشد
|
ز اندیشهها نخسپی ز اصحاب کهف باشی
|
|
نوری شوی مقدس از جان و جا چه باشد
|
آخر تو برگ کاهی ما کهربای دولت
|
|
زین کاهدان بپری تا کهربا چه باشد
|
صد بار عهد کردی کاین بار خاک باشم
|
|
یک بار پاس داری آن عهد را چه باشد
|
تو گوهری نهفته در کاه گل گرفته
|
|
گر رخ ز گل بشویی ای خوش لقا چه باشد
|
از پشت پادشاهی مسجود جبرئیلی
|
|
ملک پدر بجویی ای بینوا چه باشد
|
ای اولیای حق را از حق جدا شمرده
|
|
گر ظن نیک داری بر اولیا چه باشد
|
جزوی ز کل بمانده دستی ز تن بریده
|
|
گر زین سپس نباشی از ما جدا چه باشد
|
بی سر شوی و سامان از کبر و حرص خالی
|
|
آنگه سری برآری از کبریا چه باشد
|
از ذکر نوش شربت تا وارهی ز فکرت
|
|
در جنگ اگر نپیچی ای مرتضا چه باشد
|
بس کن که تو چو کوهی در کوه کان زر جو
|
|
که را اگر نیاری اندر صدا چه باشد
|