گر نخسپی شبکی جان چه شود
|
|
ور نکوبی در هجران چه شود
|
ور بیاری شبکی روز آری
|
|
از برای دل یاران چه شود
|
ور دو دیده به تو روشن گردد
|
|
کوری دیده شیطان چه شود
|
گر برآری ز دل بحر غبار
|
|
چون کف موسی عمران چه شود
|
ور سلیمان بر موران آید
|
|
تا شود مور سلیمان چه شود
|
ور چو الیاس قلاووز شوی
|
|
تا لب چشمه حیوان چه شود
|
ور بروید ز گل افشانی تو
|
|
همه عالم گل و ریحان چه شود
|
آب حیوان که در آن تاریکیست
|
|
پر شود شهر و بیابان چه شود
|
ور ز خوان کرم و نعمت تو
|
|
زنده گردد دو سه مهمان چه شود
|
ور ز دلداری و جان بخشی تو
|
|
جان بیابد دو سه بیجان چه شود
|
ور سواره سوی میدان آیی
|
|
تا شود سینه چو میدان چه شود
|
روی چون ماهت اگر بنمایی
|
|
تا رود زهره به میزان چه شود
|
آستین کرم ار افشانی
|
|
تا ندریم گریبان چه شود
|
ور بریزی قدحی مالامال
|
|
بر سر وقت خماران چه شود
|
ور بپوشیم یکی خلعت نو
|
|
ما غلامان ز تو سلطان چه شود
|
ور چو موسی بپذیری چوبی
|
|
تا شود چوب تو ثعبان چه شود
|
رو به لطف آر و ز دشمن مشنو
|
|
گر بجویی دل ایشان چه شود
|
بس کن ای دل ز فغان جمع نشین
|
|
گر نگویی تو پریشان چه شود
|