گر نخسپی شبکی جان چه شود
|
|
ور نکوبی در هجران چه شود
|
ور بیاری شبکی روز آری
|
|
از برای دل یاران چه شود
|
ور دو دیده ز تو روشن گردد
|
|
کوری دیده شیطان چه شود
|
ور بگیرد ز گل افشانی تو
|
|
همه عالم گل و ریحان چه شود
|
آب حیوان که در آن تاریکیست
|
|
پر شود شهر و بیابان چه شود
|
ور خضروار قلاووز شوی
|
|
تا لب چشمه حیوان چه شود
|
ور ز خوان کرم و نعمت تو
|
|
زنده گردد دو سه مهمان چه شود
|
ور ز دلداری و جان بخشی تو
|
|
جان بیابد دو سه بیجان چه شود
|
ور سواره سوی میدان آیی
|
|
تا شود سینه چو میدان چه شود
|
روی چون ماهت اگر بنمایی
|
|
تا رود زهره به میزان چه شود
|
ور بریزی قدحی مالامال
|
|
بر سر وقت خماران چه شود
|
ور بپوشیم یکی خلعت نو
|
|
ما غلامان ز تو سلطان چه شود
|
ور چو موسی تو بگیری چوبی
|
|
تا شود چوب چو ثعبان چه شود
|
ور برآری ز تک دریا گرد
|
|
چو کف موسی عمران چه شود
|
ور سلیمان بر موران آید
|
|
تا شود مور سلیمان چه شود
|
بس کن و جمع کن و خامش باش
|
|
گر نگویی تو پریشان چه شود
|