| از دلم صورت آن خوب ختن می‌نرود | چاشنی شکر او ز دهن می‌نرود | |
| بالله ار شور کنم هر نفسی عیب مگیر | گر برفت از دل تو از دل من می‌نرود | |
| همه مرغان ز چمن هر طرفی می‌پرند | بلبل بی‌دل یک دم ز چمن می‌نرود | |
| جان پروانه مسکین که مقیم لگنست | تن او تا به نسوزد ز لگن می‌نرود | |
| بوالحسن گفت حسن را که از این خانه برو | بوالحسن نیز درافتاد و حسن می‌نرود | |
| رسن دوست چو در حلق دلم افتادست | لاجرم چنبر دل جز به رسن می‌نرود | |
| مرغ جان از قفص قالب من سیر شدست | وز امید نظر دوست ز تن می‌نرود |