رفتیم بقیه را بقا باد
|
|
لابد برود هر آنک او زاد
|
پنگان فلک ندید هرگز
|
|
طشتی که ز بام درنیفتاد
|
چندین مدوید کاندر این خاک
|
|
شاگرد همان شدست کاستاد
|
ای خوب مناز کاندر آن گور
|
|
بس شیرینست لا چو فرهاد
|
آخر چه وفا کند بنایی
|
|
کاستون ویست پارهای باد
|
گر بد بودیم بد ببردیم
|
|
ور نیک بدیم یادتان باد
|
گر اوحد دهر خویش باشی
|
|
امروز روان شوی چو آحاد
|
تنها ماندن اگر نخواهی
|
|
از طاعت و خیر ساز اولاد
|
آن رشته نور غیب باقیست
|
|
کانست لباب روح اوتاد
|
آن جوهر عشق کان خلاصهست
|
|
آن باقی ماند تا به آباد
|
این ریگ روان چو بیقرارست
|
|
شکل دگر افکنند بنیاد
|
چون کشتی نوحم اندر این خشک
|
|
کان طوفانست ختم میعاد
|
زان خانه نوح کشتیی بود
|
|
کز غیب بدید موج مرصاد
|
خفتیم میانه خموشان
|
|
کز حد بردیم بانگ و فریاد
|