کی باشد کاین قفص چمن گردد
|
|
و اندرخور گام و کام من گردد
|
این زهر کشنده انگبین بخشد
|
|
وین خار خلنده یاسمن گردد
|
آن ماه دو هفته در کنار آید
|
|
وز غصه حسود ممتحن گردد
|
آن یوسف مصر الصلا گوید
|
|
یعقوب قرین پیرهن گردد
|
بر ما خورشید سایه اندازد
|
|
وان شمع مقیم این لگن گردد
|
آن چنگ نشاط ساز نو یابد
|
|
وین گوش حریف تن تنن گردد
|
در خرمن ماه سنبله کوبیم
|
|
چون نور سهیل در یمن گردد
|
خمهای شراب عشق برجوشد
|
|
هنگام کباب و بابزن گردد
|
سیمرغ هوای ما ز قاف آید
|
|
دام شبلی و بوالحسن گردد
|
هر ذره مثال آفتاب آید
|
|
هر قطره به موهبت عدن گردد
|
هر بره ز گرگ شیر آشامد
|
|
هر پیل انیس کرگدن گردد
|
ز انبوهی دلبران و مه رویان
|
|
هر گوشه شهر ما ختن گردد
|
هر عاشق بیمراد سرگشته
|
|
مستغرق عشق باختن گردد
|
چون قالب مرده جان نو یابد
|
|
فارغ ز لفافه و کفن گردد
|
آن عقل فضول در جنون آید
|
|
هوش از بن گوش مرتهن گردد
|
جان و دل صد هزار دیوانه
|
|
از بوسه یار خوش دهن گردد
|
آن روز که جان جمله مخموران
|
|
ساقی هزار انجمن گردد
|
وان کس که سبال میزدی بر عشق
|
|
در عشق شهیر مرد و زن گردد
|
در چاه فراق هر کی افتادهست
|
|
ره یابد و همره رسن گردد
|
باقیش مگو درون دل میدار
|
|
آن به که سخن در آن وطن گردد
|