| دل با دل دوست در حنین باشد | گویای خموش همچنین باشد | |
| گویم سخن و زبان نجنبانم | چون گوش حسود در کمین باشد | |
| دانم که زبان و گوش غمازند | با دل گویم که دل امین باشد | |
| صد شعله‌ی آتش است در دیده | از نکته دل که آتشین باشد | |
| خود طرفه‌تر این که در دل آتش | چندین گل و سرو و یاسمین باشد | |
| زان آتش باغ سبزتر گردد | تا آتش و آب همنشین باشد | |
| ای روح مقیم مرغزاری تو | کان جا دل و عقل دانه چین باشد | |
| آن سوی که کفر و دین نمی‌گنجد | کی ما و من فلان دین باشد |