در خانه نشسته بت عیار کی دارد
|
|
معشوق قمرروی شکربار کی دارد
|
بی زحمت دیده رخ خورشید که بیند
|
|
بی پرده عیان طاقت دیدار کی دارد
|
گفتی به خرابات دگر کار ندارم
|
|
خود کار تو داری و دگر کار کی دارد
|
زندان صبوحی همه مخمور خمارند
|
|
ای زهره کلید در خمار کی دارد
|
ما طوطی غیبیم شکرخواره و عاشق
|
|
آن کان شکرهای به قنطار کی دارد
|
یک غمزه دیدار به از دامن دینار
|
|
دیدار چو باشد غم دینار کی دارد
|
جانها چو از آن شیر ره صید بدیدند
|
|
اکنون چو سگان میل به مردار کی دارد
|
چون عین عیانست ز اقرار کی لافد
|
|
اقرار چو کاسد شود انکار کی دارد
|
ای در رخ تو زلزله روز قیامت
|
|
در جنت حسن تو غم نار کی دارد
|
با غمزه غمازه آن یار وفادار
|
|
اندیشه این عالم غدار کی دارد
|
گفتی که ز احوال عزیزان خبری ده
|
|
با مخبر خوبت سر اخبار کی دارد
|
ای مطرب خوش لهجه شیرین دم عارف
|
|
یاری ده و برگو که چنین یار کی دارد
|
بازار بتان از تو خرابست و کسادست
|
|
بازار چه باشد دل بازار کی دارد
|
امروز ز سودای تو کس را سر سر نیست
|
|
دستار کی دارد سر دستار کی دارد
|
شمس الحق تبریز چو نقد آمد و پیدا
|
|
از پار کی گوید غم پیرار کی دارد
|