چو برقی میجهد چیزی عجب آن دلستان باشد
|
|
از آن گوشه چه میتابد عجب آن لعل کان باشد
|
چیست از دور آن گوهر عجب ماهست یا اختر
|
|
که چون قندیل نورانی معلق ز آسمان باشد
|
عجب قندیل جان باشد درفش کاویان باشد
|
|
عجب آن شمع جان باشد که نورش بیکران باشد
|
گر از وی درفشان گردی ز نورش بینشان گردی
|
|
نگه دار این نشانی را میان ما نشان باشد
|
ایا ای دل برآور سر که چشم توست روشنتر
|
|
بمال آن چشم و خوش بنگر که بینی هر چه آن باشد
|
چو دیدی تاب و فر او فنا شو زیر پر او
|
|
ازیرا بیضه مقبل به زیر ماکیان باشد
|
چو ما اندر میان آییم او از ما کران گیرد
|
|
چو ما از خود کران گیریم او اندر میان باشد
|
نماید ساکن و جنبان نه جنبانست و نه ساکن
|
|
نماید در مکان لیکن حقیقت بیمکان باشد
|
چو آبی را بجنبانی میان نور عکس او
|
|
بجنبد از لگن بینی و آن از آسمان باشد
|
نه آن باشد نه این باشد صلاح الحق و دین باشد
|
|
اگر همدم امین باشد بگویم کان فلان باشد
|