نباشد عیب پرسیدن تو را خانه کجا باشد
|
|
نشانی ده اگر یابیم وان اقبال ما باشد
|
تو خورشید جهان باشی ز چشم ما نهان باشی
|
|
تو خود این را روا داری وانگه این روا باشد
|
نگفتی من وفادارم وفا را من خریدارم
|
|
ببین در رنگ رخسارم بیندیش این وفا باشد
|
بیا ای یار لعلین لب دلم گم گشت در قالب
|
|
دلم داغ شما دارد یقین پیش شما باشد
|
در این آتش کبابم من خراب اندر خرابم من
|
|
چه باشد ای سر خوبان تنی کز سر جدا باشد
|
دل من در فراق جان چو ماری سرزده پیچان
|
|
بگرد نقش تو گردان مثال آسیا باشد
|
بگفتم ای دل مسکین بیا بر جای خود بنشین
|
|
حذر کن ز آتش پرکین دل من گفت تا باشد
|
فروبستست تدبیرم بیا ای یار شبگیرم
|
|
بپرس از شاه کشمیرم کسی را کشنا باشد
|
خود او پیدا و پنهانست جهان نقش است و او جانست
|
|
بیندیش این چه سلطانست مگر نور خدا باشد
|
خروش و جوش هر مستی ز جوش خم می باشد
|
|
سبکساری هر آهن ز تو آهن ربا باشد
|
خریدی خانه دل را دل آن توست میدانی
|
|
هر آنچ هست در خانه از آن کدخدا باشد
|
قماشی کان تو نبود برون انداز از خانه
|
|
درون مسجد اقصی سگ مرده چرا باشد
|
مسلم گشت دلداری تو را ای تو دل عالم
|
|
مسلم گشت جان بخشی تو را وان دم تو را باشد
|
که دریا را شکافیدن بود چالاکی موسی
|
|
قبای مه شکافیدن ز نور مصطفی باشد
|
برآرد عشق یک فتنه که مردم راه که گیرد
|
|
به شهر اندر کسی ماند که جویای فنا باشد
|
زند آتش در این بیشه که بگریزند نخجیران
|
|
ز آتش هر که نگریزد چو ابراهیم ما باشد
|
خمش کوته کن ای خاطر که علم اول و آخر
|
|
بیان کرده بود عاشق چو پیش شاه لا باشد
|