| صوفیان آمدند از چپ و راست | در به در کو به کو که باده کجاست | |
| در صوفی دل‌ست و کویش جان | باده صوفیان ز خم خداست | |
| سر خم را گشاد ساقی و گفت | الصلا هر کسی که عاشق ماست | |
| این چنین باده و چنین مستی | در همه مذهبی حلال و رواست | |
| توبه بشکن که در چنین مجلس | از خطا توبه صد هزار خطاست | |
| چون شکستی تو زاهدان را نیز | الصلا زن که روز روز صلاست | |
| مردمت گر ز چشم خویش انداخت | مردم چشم عاشقانت جاست | |
| گر برفت آب روی کمتر غم | جای عاشق برون آب و هواست | |
| آشنایان اگر ز ما گشتند | غرقه را آشنا در آن دریاست |