به خدا کت نگذارم که روی راه سلامت
|
|
که سر و پا و سلامت نبود روز قیامت
|
حشم عشق درآمد ربض شهر برآمد
|
|
هله ای یار قلندر بشنو طبل ملامت
|
دل و جان فانی لا کن تن خود همچو قبا کن
|
|
نه اثر گو نه خبر گو نه نشانی نه علامت
|
چو من از خویش برستم ره اندیشه ببستم
|
|
هله ای سرده مستم برهانم به تمامت
|
هله برجه هله برجه قدمی بر سر خود نه
|
|
هله برپر هله برپر چو من از شکر و غرامت
|
ببر ای عشق چو موسی سر فرعون تکبر
|
|
هله فرعون به پیش آ که گرفتم در و بامت
|
چو من از غیب رسیدم سپه غیب کشیدم
|
|
برو ای ظالم سرکش که فتادی ز زعامت
|
هله پالیز تو باقی سر خر عالم فانی
|
|
همه دیدار کریمست در این عشق کرامت
|
نکند رحمت مطلق به بلا جان تو ویران
|
|
نکند والده ما را ز پی کینه حجامت
|
نبود جان و دلم را ز تو سیری و ملولی
|
|
نبود هیچ کسی را ز دل و دیده سمت
|
بجز از عشق مجرد به هر آن نقش که رفتم
|
|
بنه ارزید خوشیهاش به تلخی ندامت
|
هله تا یاوه نگردی چو در این حوض رسیدی
|
|
که تکش آب حیاتست و لبش جای اقامت
|
چو در این حوض درافتی همه خویش بدو ده
|
|
به مزن دستک و پایک تو به چستی و شهامت
|
همه تسلیم و خمش کن نه امامی تو ز جمعی
|
|
نرسد هیچ کسی را بجز این عشق امامت
|