ساربانا اشتران بین سر به سر قطار مست
|
|
میر مست و خواجه مست و یار مست اغیار مست
|
باغبانا رعد مطرب ابر ساقی گشت و شد
|
|
باغ مست و راغ مست و غنچه مست و خار مست
|
آسمانا چند گردی گردش عنصر ببین
|
|
آب مست و باد مست و خاک مست و نار مست
|
حال صورت این چنین و حال معنی خود مپرس
|
|
روح مست و عقل مست و خاک مست اسرار مست
|
رو تو جباری رها کن خاک شو تا بنگری
|
|
ذره ذره خاک را از خالق جبار مست
|
تا نگویی در زمستان باغ را مستی نماند
|
|
مدتی پنهان شدست از دیده مکار مست
|
بیخهای آن درختان می نهانی میخورند
|
|
روزکی دو صبر میکن تا شود بیدار مست
|
گر تو را کوبی رسد از رفتن مستان مرنج
|
|
با چنان ساقی و مطرب کی رود هموار مست
|
ساقیا باده یکی کن چند باشد عربده
|
|
دوستان ز اقرار مست و دشمنان ز انکار مست
|
باد را افزون بده تا برگشاید این گره
|
|
باده تا در سر نیفتد کی دهد دستار مست
|
بخل ساقی باشد آن جا یا فساد بادهها
|
|
هر دو ناهموار باشد چون رود رهوار مست
|
رویهای زرد بین و باده گلگون بده
|
|
زانک از این گلگون ندارد بر رخ و رخسار مست
|
بادهای داری خدایی بس سبک خوار و لطیف
|
|
زان اگر خواهد بنوشد روز صد خروار مست
|
شمس تبریزی به دورت هیچ کس هشیار نیست
|
|
کافر و ممن خراب و زاهد و خمار مست
|