آن ره که بیامدم کدامست | تا بازروم که کار خامست | |
یک لحظه ز کوی یار دوری | در مذهب عاشقان حرامست | |
اندر همه ده اگر کسی هست | والله که اشارتی تمامست | |
صعوه ز کجا رهد که سیمرغ | پابسته این شگرف دامست | |
آواره دلا میا بدین سو | آن جا بنشین که خوش مقامست | |
آن نقل گزین که جان فزایست | وان باده طلب که باقوامست | |
باقی همه بو و نقش و رنگست | باقی همه جنگ و ننگ و نامست | |
خاموش کن و ز پای بنشین | چون مستی و این کنار بامست |