| چونک درآییم به غوغای شب | گرد برآریم ز دریای شب | |
| خواب نخواهد بگریزد ز خواب | آنک بدیدست تماشای شب | |
| بس دل پرنور و بسی جان پاک | مشتغل و بنده و مولای شب | |
| شب تتق شاهد غیبی بود | روز کجا باشد همتای شب | |
| پیش تو شب هست چو دیگ سیاه | چون نچشیدی تو ز حلوای شب | |
| دست مرا بست شب از کسب و کار | تا به سحر دست من و پای شب | |
| راه درازست برانیم تیز | ما به درازا و به پهنای شب | |
| روز اگر مکسب و سوداگریست | ذوق دگر دارد سودای شب | |
| مفخر تبریز توی شمس دین | حسرت روزی و تمنای شب |