| ز سوز شوق دل من همی‌زند عللا | که بوک دررسدش از جناب وصل صلا | |
| دلست همچو حسین و فراق همچو یزید | شهید گشته دو صد ره به دشت کرب و بلا | |
| شهید گشته به ظاهر حیات گشته به غیب | اسیر در نظر خصم و خسروی به خل | |
| میان جنت و فردوس وصل دوست مقیم | رهیده از تک زندان جوع و رخص و غلا | |
| اگر نه بیخ درختش درون غیب ملیست | چرا شکوفه وصلش شکفته است ملا | |
| خموش باش و ز سوی ضمیر ناطق باش | که نفس ناطق کلی بگویدت افلا |