گر تو عودی سوی این مجمر بیا
|
|
ور برانندت ز بام از در بیا
|
یوسفی از چاه و زندان چاره نیست
|
|
سوی زهر قهر چون شکر بیا
|
گفتنت الله اکبر رسمی است
|
|
گر تو آن اکبری اکبر بیا
|
چون می احمر سگان هم میخورند
|
|
گر تو شیری چون می احمر بیا
|
زر چه جویی مس خود را زر بساز
|
|
گر نباشد زر تو سیمین بر بیا
|
اغنیا خشک و فقیران چشم تر
|
|
عاشقا بیشکل خشک و تر بیا
|
گر صفتهای ملک را محرمی
|
|
چون ملک بیماده و بینر بیا
|
ور صفات دل گرفتی در سفر
|
|
همچو دل بیپا بیا بیسر بیا
|
چون لب لعلش صلایی میدهد
|
|
گر نهای چون خاره و مرمر بیا
|
چون ز شمس الدین جهان پرنور شد
|
|
سوی تبریز آ دلا بر سر بیا
|