| این بار خود مراد من اندک حمایتی‌ست | از لطف شه که هست به از گنج شایگان | |
| هم گشته‌ام به این صله قانع که درد کن | از من قراضه‌ای که بود نزد این و آن | |
| گردد به یک اشاره نواب کامیاب | واصل به قاصدان من تیره خان و مان | |
| هم گفته‌ام که هرچه از آن جانب آورند | این جا برسم جایزه آرند در میان | |
| استغفرالله این چه سخنهاست محتشم | نطق فضول را ببر از خامشی زبان | |
| قانع شدن به کشوری از خاتمی چنین | کفر است کفر مشرب اهل کرم بدان | |
| گر برد بهر ازو صله گیری چنان که برد | کز آب بحر مورچه‌ای تر کند دهان | |
| شاها درین قصیده نبودی اگر مرا | تعجیل قاصدان سبب سرعت لسان | |
| در سلک نظم از سر فکرت کشیدمی | صد در که کس نیافتی اندر هزار کان | |
| این طاعت ارچه نیک نکردم ادا ولی | شد در قضا نمودن آن طبع من جوان | |
| گر مرگ امان دهد بفرستم به درگهت | هر در که مانده در صدف آخرالزمان |