ای یار قمرسیما ای مطرب شکرخا
|
|
آواز تو جان افزا تا روز مشین از پا
|
سودی همگی سودی بر جمله برافزودی
|
|
تا بود چنین بودی تا روز مشین از پا
|
صد شهر خبر رفته کای مردم آشفته
|
|
بیدار شد آن خفته تا روز مشین از پا
|
بیدار شد آن فتنه کو چون بزند طعنه
|
|
در کوه کند رخنه تا روز مشین از پا
|
در خانه چنین جمعی در جمع چنین شمعی
|
|
دارم ز تو من طمعی تا روز مشین از پا
|
میر آمد میر آمد وان بدر منیر آمد
|
|
وان شکر و شیر آمد تا روز مشین از پا
|
ای بانگ و نوایت تر وز باد صبا خوشتر
|
|
ما را تو بری از سر تا روز مشین از پا
|
مجلس به تو فرخنده عشرت ز دمت زنده
|
|
چون شمع فروزنده تا روز مشین از پا
|
این چرخ و زمین خیمه کس دید چنین خیمه
|
|
ای استن این خیمه تا روز مشین از پا
|
این قوم پرند از تو باکر و فرند از تو
|
|
زیر و زبرند از تو تا روز مشین از پا
|
در بحر چو کشتیبان آن پیل همیجنبان
|
|
تا منزل آباقان تا روز مشین از پا
|
ای خوش نفس نایی بس نادره برنایی
|
|
چون با همه برنایی تا روز مشین از پا
|
دف از کف دست آید نی از دم مست آید
|
|
با نی همه پست آید تا روز مشین از پا
|
چون جان خمشیم اما کی خسبد جان جانا
|
|
تو باش زبان ما تا روز مشین از پا
|