| ز دیده در دلم ای سرو دل ربا بنشین | نشیمنی است ز مردم تهی بیا بنشین | |
| تو شاه حسنی و خلوت سرای توست دلم | هزار سال به دولت درین سرا بنشین | |
| دو منزلند دل و دیده هر دو خانه‌ی تو | چه حاجتست که من گویمت کجا بنشین | |
| تو ماه مجلس ما شو به صد طرب گو شمع | به گوشه‌ای رو و زاری کنان ز ما بنشین | |
| خوشست صحبت شاه و گدا به خلوت انس | تو شاه محترمی با من گدا بنشین |