| آدمی همچون عصای موسی‌است | آدمی همچون فسون عیسی‌است | |
| در کف حق بهر داد و بهر زین | قلب مومن هست بین اصبعین | |
| ظاهرش چوبی ولیکن پیش او | کون یک لقمه چو بگشاید گلو | |
| تو مبین ز افسون عیسی حرف و صوت | آن ببین کز وی گریزان گشت موت | |
| تو مبین ز افسونش آن لهجات پست | آن نگر که مرده بر جست و نشست | |
| تو مبین مر آن عصا را سهل یافت | آن ببین که بحر خضرا را شکافت | |
| تو ز دوری دیده‌ای چتر سیاه | یک قدم فا پیش نه بنگر سپاه | |
| تو ز دوری می‌نبینی جز که گرد | اندکی پیش آ ببین در گرد مرد | |
| دیده‌ها را گرد او روشن کند | کوهها را مردی او بر کند | |
| چون بر آمد موسی از اقصای دشت | کوه طور از مقدمش رقاص گشت |