آن غریب شهر سربالا طلب
|
|
گفت میخسپم درین مسجد بشب
|
مسجدا گر کربلای من شوی
|
|
کعبهی حاجتروای من شوی
|
هین مرا بگذار ای بگزیده دار
|
|
تا رسنبازی کنم منصوروار
|
گر شدیت اندر نصیحت جبرئیل
|
|
مینخواهد غوث در آتش خلیل
|
جبرئیلا رو که من افروخته
|
|
بهترم چون عود و عنبر سوخته
|
جبرئیلا گر چه یاری میکنی
|
|
چون برادر پاس داری میکنی
|
ای برادر من بر آذر چابکم
|
|
من نه آن جانم که گردم بیش و کم
|
جان حیوانی فزاید از علف
|
|
آتشی بود و چو هیزم شد تلف
|
گر نگشتی هیزم او مثمر بدی
|
|
تا ابد معمور و هم عامر بدی
|
باد سوزانت این آتش بدان
|
|
پرتو آتش بود نه عین آن
|
عین آتش در اثیر آمد یقین
|
|
پرتو و سایهی ویست اندر زمین
|
لاجرم پرتو نپاید ز اضطراب
|
|
سوی معدن باز میگردد شتاب
|
قامت تو بر قرار آمد بساز
|
|
سایهات کوته دمی یکدم دراز
|
زانک در پرتو نیابد کس ثبات
|
|
عکسها وا گشت سوی امهات
|
هین دهان بر بند فتنه لب گشاد
|
|
خشک آر الله اعلم بالرشاد
|