| نفی آن یک چیز و اثباتش رواست | چون جهت شد مختلف نسبت دوتاست | |
| ما رمیت اذ رمیت از نسبتست | نفی و اثباتست و هر دو مثبتست | |
| آن تو افکندی چو بر دست تو بود | تو نه افکندی که قوت حق نمود | |
| زور آدم‌زاد را حدی بود | مشت خاک اشکست لشکر کی شود | |
| مشت مشت تست و افکندن ز ماست | زین دو نسبت نفی و اثباتش رواست | |
| یعرفون الانبیا اضدادهم | مثل ما لا یشتبه اولادهم | |
| همچو فرزندان خود دانندشان | منکران با صد دلیل و صد نشان | |
| لیک از رشک و حسد پنهان کنند | خویشتن را بر ندانم می‌زنند | |
| پس چو یعرف گفت چون جای دگر | گفت لایعرفهم غیری فذر | |
| انهم تحت قبابی کامنون | جز که یزدانشان نداند ز آزمون | |
| هم بنسبت گیر این مفتوح را | که بدانی و ندانی نوح را |