| از کلیم حق بیاموز ای کریم | بین چه می‌گوید ز مشتاقی کلیم | |
| با چنین جاه و چنین پیغامبری | طالب خضرم ز خودبینی بری | |
| موسیا تو قوم خود را هشته‌ای | در پی نیکوپیی سرگشته‌ای | |
| کیقبادی رسته از خوف و رجا | چند گردی چند جویی تا کجا | |
| آن تو با تست و تو واقف برین | آسمانا چند پیمایی زمین | |
| گفت موسی این ملامت کم کنید | آفتاب و ماه را کم ره زنید | |
| می‌روم تا مجمع البحرین من | تا شوم مصحوب سلطان زمن | |
| اجعل الخضر لامری سببا | ذاک او امضی و اسری حقبا | |
| سالها پرم بپر و بالها | سالها چه بود هزاران سالها | |
| می‌روم یعنی نمی‌ارزد بدان | عشق جانان کم مدان از عشق نان | |
| این سخن پایان ندارد ای عمو | داستان آن دقوقی را بگو |