| ای طاعت تو بر همه‌ی کائنات فرض | ذکرت بر اهل صومعه و سومنات فرض | |
| گر سجده‌ی بشر ملک از یک جهت نمود | آمد سجود تو ز جمیع جهات فرض | |
| ای در درون صد شکر ستان برون فرست | چیزی که هست در همه‌ی گیتی زکات فرض | |
| ای دل ز جامروز جفایش که در وفاست | ورزیدن تحمل و حلم و ثبات فرض | |
| در وی مبین دلیر که ارباب عقل را | ضیط دل است لازم و حفظ حیات فرض | |
| ای شیخ شکر کن تو کزین قد فارغی | شکر فراغتست بر اهل نجات فرض | |
| بر محتشم که هست به یاد تو روز و شب | بی‌خورد و خواب نیست چو صوم و صلات فرض |