| اگر شراب خوری صد جگر کباب شود | وگر تو مست شوی عالمی خراب شود | |
| ز دیده گر ننهد سر به جیب سیل سرشگ | ز سوز آتش دل سینه‌ام کباب شود | |
| ز جیب پیرهنت هر صباح خیزد نور | چنان که دست و گریبان بفتاب شود | |
| نکوست رشته‌ی زرین مهر و هاله‌ی ماه | که این سگان تو را طوق و آن طناب شود | |
| اگر به عارض خوی کرده از چمن گذری | سمن ز شرم عرق ریزد و گل آب شود | |
| ز روی تست فروغ جهان مباد آن روز | که افتاب جمال تو در نقاب شود |