| در شب مهتاب مه را بر سماک | از سگان و وعوع ایشان چه باک | |
| سگ وظیفه‌ی خود بجا می‌آورد | مه وظیفه‌ی خود برخ می‌گسترد | |
| کارک خود می‌گزارد هر کسی | آب نگذارد صفا بهر خسی | |
| خس خسانه می‌رود بر روی آب | آب صافی می‌رود بی اضطراب | |
| مصطفی مه می‌شکافد نیم‌شب | ژاژ می‌خاید ز کینه بولهب | |
| آن مسیحا مرده زنده می‌کند | وان جهود از خشم سبلت می‌کند | |
| بانگ سگ هرگز رسد در گوش ماه | خاصه ماهی کو بود خاص اله | |
| می خورد شه بر لب جو تا سحر | در سماع از بانگ چغزان بی خبر | |
| هم شدی توزیع کودک دانگ چند | همت شیخ آن سخا را کرد بند | |
| تا کسی ندهد به کودک هیچ چیز | قوت پیران ازین بیش است نیز | |
| شد نماز دیگر آمد خادمی | یک طبق بر کف ز پیش حاتمی | |
| صاحب مالی و حالی پیش پیر | هدیه بفرستاد کز وی بد خبیر | |
| چارصد دینار بر گوشه‌ی طبق | نیم دینار دگر اندر ورق | |
| خادم آمد شیخ را اکرام کرد | وان طبق بنهاد پیش شیخ فرد | |
| چون طبق را از غطا وا کرد رو | خلق دیدند آن کرامت را ازو | |
| آه و افغان از همه برخاست زود | کای سر شیخان و شاهان این چه بود | |
| این چه سرست این چه سلطانیست باز | ای خداوند خداوندان راز | |
| ما ندانستیم ما را عفو کن | بس پراکنده که رفت از ما سخن | |
| ما که کورانه عصاها می‌زنیم | لاجرم قندیلها را بشکنیم | |
| ما چو کران ناشنیده یک خطاب | هرزه گویان از قیاس خود جواب |