| آنک رویانید داند سوختن | زانک چون بدرید داند دوختن | |
| می‌بسوزد هر خزان مر باغ را | باز رویاند گل صباغ را | |
| کای بسوزیده برون آ تازه شو | بار دیگر خوب و خوب‌آوازه شو | |
| چشم نرگس کور شد بازش بساخت | حلق نی ببرید و بازش خود نواخت | |
| ما چو مصنوعیم و صانع نیستیم | جز زبون و جز که قانع نیستیم | |
| ما همه نفسی و نفسی می‌زنیم | گر نخواهی ما همه آهرمنیم | |
| زان ز آهرمن رهیدستیم ما | که خریدی جان ما را از عمی | |
| تو عصاکش هر کرا که زندگیست | بی عصا و بی عصاکش کور چیست | |
| غیر تو هر چه خوشست و ناخوشست | آدمی سوزست و عین آتشست | |
| هر که را آتش پناه و پشت شد | هم مجوسی گشت و هم زردشت شد | |
| کل شیء ما خلا الله باطل | ان فضل الله غیم هاطل |