| پس شکستن حق او باشد که او | مر شکسته گشته را داند رفو | |
| آنک داند دوخت او داند درید | هر چه را بفروخت نیکوتر خرید | |
| خانه را ویران کند زیر و زبر | پس بیک ساعت کند معمورتر | |
| گر یکی سر را ببرد از بدن | صد هزاران سر بر آرد در زمن | |
| گر نفرمودی قصاصی بر جنات | یا نگفتی فی القصاص آمد حیات | |
| خود که را زهره بدی تا او ز خود | بر اسیر حکم حق تیغی زند | |
| زانک داند هر که چشمش را گشود | کان کشنده سخره‌ی تقدیر بود | |
| هر که را آن حکم بر سر آمدی | بر سر فرزند هم تیغی زدی | |
| رو بترس و طعنه کم زن بر بدان | پیش دام حکم عجز خود بدان |