| نه در آن ظلمت خردها تازه شد | سکته‌ای سرمایه‌ی آوازه شد | |
| که ز ضدها ضدها آمد پدید | در سویدا روشنایی آفرید | |
| جنگ پیغامبر مدار صلح شد | صلح این آخر زمان زان جنگ بد | |
| صد هزاران سر برید آن دلستان | تا امان یابد سر اهل جهان | |
| باغبان زان می‌برد شاخ مضر | تا بیابد نخل قامتها و بر | |
| می‌کند از باغ دانا آن حشیش | تا نماید باغ و میوه خرمیش | |
| می‌کند دندان بد را آن طبیب | تا رهد از درد و بیماری حبیب | |
| پس زیادتها درون نقصهاست | مر شهیدان را حیات اندر فناست | |
| چون بریده گشت حلق رزق‌خوار | یرزقون فرحین شد گوار | |
| حلق حیوان چون بریده شد بعدل | حلق انسان رست و افزونید فضل | |
| حلق انسان چون ببرد هین ببین | تا چه زاید کن قیاس آن برین | |
| حلق ثالث زاید و تیمار او | شربت حق باشد و انوار او | |
| حلق ببریده خورد شربت ولی | حلق از لا رسته مرده در بلی | |
| بس کن ای دون‌همت کوته‌بنان | تا کیت باشد حیات جان به نان | |
| زان نداری میوه‌ای مانند بید | کب رو بردی پی نان سپید | |
| گر ندارد صبر زین نان جان حس | کیمیا را گیر و زر گردان تو مس | |
| جامه‌شویی کرد خواهی ای فلان | رو مگردان از محله‌ی گازران | |
| گرچه نان بشکست مر روزه‌ی ترا | در شکسته‌بند پیچ و برتر آ | |
| چون شکسته‌بند آمد دست او | پس رفو باشد یقین اشکست او | |
| گر تو آن را بشکنی گوید بیا | تو درستش کن نداری دست و پا |