| آن کسی را کش چنین شاهی کشد | سوی بخت و بهترین جاهی کشد | |
| گر ندیدی سود او در قهر او | کی شدی آن لطف مطلق قهرجو | |
| بچه می‌لرزد از آن نیش حجام | مادر مشفق در آن دم شادکام | |
| نیم جان بستاند و صد جان دهد | آنچ در وهمت نیاید آن دهد | |
| تو قیاس از خویش می‌گیری ولیک | دور دور افتاده‌ای بنگر تو نیک |