| ای ز خدا غافل و از خویشتن | در غم جان مانده و در رنج تن | |
| این من و من گو که درین قالبست | هیچ مگو جنبش او تا لبست | |
| چون خم گردون به جهان در مپیچ | آنچه نه آن تو به آن در مپیچ | |
| زور جهان بیش ز بازوی تست | سنگ وی افزون ز ترازوی تست | |
| قوت کوهی ز غباری مخواه | آتش دیگی ز شراری مخواه | |
| هر کمری کان به رضا بسته شد | از کمر خدمت تن رسته شد | |
| حرص رباخواره ز محرومیست | تاج رضا بر سر محکومیست | |
| کیسه برانند درین رهگذر | هرکه تهی کیسه‌تر آسوده‌تر | |
| محتشمی درد سری می‌پذیر | ورنه برو دامن افلاس گیر | |
| کوسه کم ریش دلی داشت تنگ | ریش کشان دید دو کس را به جنگ | |
| گفت رخم گرچه زبانی فشست | ایمنم از ریش کشان هم خوشست | |
| مصلت کار در آن دیده‌اند | کز تو خر و بار تو ببریده‌اند | |
| تا تو چو عیسی به در دل رسی | بی خر و بی بار به منزل رسی | |
| ممنی اندیشه‌گیری مکن | در تنکی کوش و ستبری مکن | |
| موج هلاکست سبکتر شتاب | جان ببر و بار درافکن به آب | |
| به که تهی مغز و خراب ایستی | تا چو کدو بر سر آب ایستی | |
| قدر به بی‌خوردی و خوابی درست | گنج بزرگی به خرابی درست | |
| مرده مردار نه‌ای چون زغن | زاغ شو و پای به خون در مزن | |
| گر تن بیخون شده‌ای چون نگار | ایمنی از زحمت مردار خوار | |
| خون جگری دان بشرابی شده | آتشی از شرم به آبی شده |