| به جائی دلت گرم سوداست گوئی | دل بی‌سر و برگ از آنجاست گوئی | |
| تو را مستی هست پنهان نه پیدا | ولیکن نه مستی صهباست گوئی | |
| دل نیست برجا فلک بر تو دیدی | ز جام هوس باده پیماست گوئی | |
| به من می‌کنی لطفی از حد زیاده | مرادت ازین لطف ایذاست گوئی | |
| بهر چشم برهم زدن بهر قتلم | ز چشمت به ابرو صد ایماست گوئی | |
| فلک بر زمین از دو چشم تر من | گمارنده هفت دریاست گوئی | |
| متاع قرار و سکون در دل ما | درین عهد اکسیر و عنقاست گوئی | |
| به دل هرچه دیدند بردند خوبان | دل عاشقان خوان یغماست گوئی | |
| پراکنده عشقی که دانم به طعنش | لب اوست گویا دل ماست گوئی | |
| ز بزم بتان محتشم خاست طوفان | ستیزنده‌ی مست من آنجاست گوئی |