| هر نفس این پرده چابک رقیب | بازین از پرده برآرد غریب | |
| نطع پر از زخمه و رقاص نه | بحر پر از گوهر و غواص نه | |
| از درم و دولت و از تاج و تیغ | نیست دریغ ار تو نخواهی دریغ | |
| گر رسدت دل به دم جبرئیل | نیست قضا ممسک و قدرت بخیل | |
| زان بنه چندانکه بری دیگرست | دخل وی از خرج تو افزون‌ترست | |
| پای درین ره نه و رفتار بین | حلقه این در زن و گفتار بین | |
| سنگش یاقوت و گیا کیمیاست | گر نشناسی تو غرامت کراست | |
| دست تصرف قلم اینجا شکست | کین همه اسرار درین پرده هست | |
| هردم از این باغ بری میرسد | نغزتر از نغزتری میرسد | |
| رشته جانها که درین گوهرست | مرسله از مرسله زیباترست | |
| راه روان کز پس یکدیگرند | طایفه از طایفه زیرک‌ترند | |
| عقل شرف جز به معانی نداد | قدر به پیری و جوانی نداد | |
| سنگ شنیدم که چو گردد کهن | لعل شود مختلفست این سخن | |
| هرچه کهن‌تر بترند این گروه | هیچ نه جز بانگ چو بانوی کوه | |
| آنکه ترا دیده بود شیرخوار | شیر تو زهریش بود ناگوار | |
| در کهن انصاف توان کم بود | پیر هواخواه جوان کم بود | |
| گل که نو آمد همه راحت دروست | خار کهن شد که جراحت دروست | |
| از نوی انگور بود توتیا | وز کهنی مار شود اژدها | |
| عقل که شد کاسه سر جای او | مغز کهن نیست پذیرای او | |
| آنکه رصد نامه اختر گرفت | حکم ز تقویم کهن برگرفت |