محتشم چون عمر صرف خدمت وی میکنی | پادشاهی گر نکردی این زمان کی میکنی | |
توسن عمر آن جهانپیما ستور باد پا | یک جهان طی میکند چون بادپاهی میکنی | |
سختی راه محبت را دلیل این بس که تو | در نخستین منزلی هرچند ره طی میکنی | |
ساقیا بر ساحل غم ماندهام وقتست اگر | کشیت ساغر روان در قلزم می میکنی | |
سنبل از تاب جمالت مینشیند در عرق | زلف را هرگه نقاب روی پر خوی میکنی | |
آهوان در پایت ای مجنون از آن سر مینهند | کاشنائی با سگ لیلی پیاپی میکنی | |
گفته بودی میکنم با محتشم روزی وفا | شاه خوبان وعده کردی و وفا کی میکنی |