| عالم و عادل‌تر اهل وجود | محسن و مکرم‌تر ابنای جود | |
| دین فلک و دولت او اخترست | ملک صدف خاک درش گوهرست | |
| چشمه و دریاست به ماهی و در | چشمه آسوده و دریای پر | |
| با کفش این چشمه سیماب ریز | خوانده چو سیماب گریزا گریز | |
| خنده زنان از کمرش لعل ناب | بر کمر لعل کش آفتاب | |
| آفت این پنجره لاجورد | پنجه در او زد که به دو پنجه کرد | |
| کوس فلک را جرسش بشکند | شیشه مه را نفسش بشکند | |
| خوب سرآغازتر از خرمی | نیک سرانجامتر از مردمی | |
| جام سخا را که کفش ساقیست | باقی بادا که همین باقیست |