| ای همت هستی زتو پیدا شده | خاک ضعیف از تو توانا شده | |
| زیرنشین علمت کاینات | ما بتو قائم چو تو قائم بذات | |
| هستی تو صورت پیوند نی | تو بکس و کس بتو مانند نی | |
| آنچه تغیر نپذیرد توئی | وانکه نمردست و نمیرد توئی | |
| ما همه فانی و بقا بس تراست | ملک تعالی و تقدس تراست | |
| خاک به فرمان تو دارد سکون | قبه خضرا تو کنی بیستون | |
| جز تو فلکرا خم چوگان که داد | دیک جسد را نمک جان که داد | |
| چون قدمت بانک بر ابلق زند | جز تو که یارد که اناالحق زند | |
| رفتی اگر نامدی آرام تو | طاقت عشق از کشش نام تو | |
| تا کرمت راه جهان برگرفت | پشت زمین بار گران برگرفت | |
| گرنه زپشت کرمت زاده بود | ناف زمین از شکم افتاده بود | |
| عقد پرستش زتو گیرد نظام | جز بتو بر هست پرستش حرام | |
| هر که نه گویای تو خاموش به | هر چه نه یاد تو فراموش به | |
| ساقی شب دستکش جام تست | مرغ سحر دستخوش نام تست | |
| پرده برانداز و برون آی فرد | گر منم آن پرده بهم در نورد | |
| عجز فلک را به فلک وانمای | عقد جهانرا زجهان واگشای | |
| نسخ کن این آیت ایام را | مسخ کن این صورت اجرام را | |
| حرف زبانرا به قلم بازده | وام زمین را به عدم بازده | |
| ظلمتیانرا بنه بی نور کن | جوهریانرا زعرض دور کن | |
| کرسی شش گوشه بهم در شکن | منبر نه پایه بهم درفکن |