| به پهنی شدی چهره را پهن ساز | درازیش کردی جبین را دراز | |
| مربع مخالف نمودی خیال | مسدس نشان دور دادی ز حال | |
| چو شکل مدور شد انگیخته | تفاوت نشد با وی آمیخته | |
| به عینه ز هر سو که برداشتند | نمایش یکی بود بگذاشتند | |
| بدین هندسه ز آهن تیره مغز | برافروخت شاه این نمودار نغز | |
| تو نیز ار در آن آینه بنگری | به دست آری آیین اسکندری | |
| چو آن گرد روی آهن سخت پشت | به نرمی درآمد ز خوی درشت | |
| سکندر درو دید پیش از گروه | ز گوهر به گوهر درآمد شکوه | |
| چو از دیدن روی خود گشت شاد | یکی بوسه بر پشت آیینه داد | |
| عروسی که این سنت آرد به جای | دهد بوسه آیینه را رو نمای |