| شبی کاسمان مجلس افروز کرد | شب از روشنی دعوی روز کرد | |
| سراپرده هفت سلطان سریر | برآموده گوهر به چینی حریر | |
| سرسبزپوشان باغ بهشت | به سرسبزی آراسته کار و کشت | |
| محمد که سلطان این مهد بود | ز چندین خلیفه ولیعهد بود | |
| سرنافه در بیت اقصی گشاد | ز ناف زمین سر به اقصی نهاد | |
| ز بند جهان داد خود را خلاص | به معشوقی عرشیان گشت خاص | |
| بنه بست از این کوی هفتاد راه | به هفتم فلک بر زده بارگاه | |
| دل از کار نه حجره پرداخته | به نه حجره‌ی آسمان تاخته | |
| برون جسته زین کنده چاربند | فرس رانده بر هفت چرخ بلند | |
| براقی شتابنده زیرش چو برق | ستامش چو خورشید در نور غرق | |
| سهیلی بر اوج عرب تافته | ادیم یمن رنگ ازو یافته | |
| بریشم دمی بلکه لل سمی | رونده چو لل بر ابریشمی | |
| نه آهو ولی نافش از مشگ پر | چو دندان آهو برآموده در | |
| از آن خوش عنان‌تر که آید گمان | وز آن تیز روتر که تیر از کمان | |
| شتابنده‌تر و هم علوی خرام | ازو باز پس مانده هفتاد گام | |
| به عالم گشائی فرشته وشی | نه عالم گشائی که عالم کشی | |
| به شبرنگی از شب چرا گشته مست | چو ماه آمده شب چرائی به دست | |
| چنان شد که از تیزی گام او | سبق برد بر جنبش آرام او | |
| قدم بر قیاس نظر می‌گشاد | مگر خود قدم بر نظر می‌نهاد | |
| پیمبر بد آن ختلی ره نورد | برآورد از این آب گردنده گرد |